اسکرام یک ساختار است که در آن افراد میتوانند راهی برای حل مسائل قابل تطبیق وپیچیده پیدا کنند. این درحالی است که بهره وری و خلاقیت توسعه محصول در بهترین حالت خود قرارمیگیرد. اسکرام ساختار سادهای است که به وسیله کار تیمی مسائل پیچیده را حل میکند. در حالت کلی میتوان اسکرام را در سه بند توصیف نمود:
اجزای متدولوژی اسکرام به شرح زیر است:
لیستی از تمام موارد مورد نیاز پروژه است و مسئولیت آن با صاحب محصول (Product Owner) بوده که شامل “محتویات”، “موجود بودن” و “سفارش” است. Product Backlog هرگز کامل نبوده ولی آخرین نسخه آن قبل از شروع کار باید تاحدی نمایانگر الزامات پروژه باشد. Product Backlog یک حالت پویا دارد و به طور مداوم برای بهتر کردن و رقابتیتر کردن محصول تغییر میکند. برای بهبود Backlog محصول، آیتمها مورد بازبینی و اصلاح قرار میگیرند. در نهایت این تیم اسکرام است که تعیین میکند این بهبود چه زمانی و چگونه انجام شود.
یک سری از اجزای Backlog پروژه بوده که برای هر اسپرینت تعریف شده، به علاوه اینکه برنامهای برای تحویل محصول اصلی و درک هدف اسپرینت نیز میباشد. Sprint Backlog توسط تیم توسعه پیشبینی میشود. همچنین این تیم مشخص میکند که در نسخه بعدی از محصول کیفیت چگونه بوده و کارهای مورد نیاز برای رسیدن به یک نسخه “انجام شده” به چه صورت باشد. Sprint Backlog تمام کارهای مورد نیاز برای رسیدن به اهداف اسپرینت را نشان میدهد. برای کسب اطمینان از بهبود مداوم، حداقل یک مورد فرایند بهبود با اولویت بالا وجود داشته که در جلسه “نگاه به گذشته” شناسایی میشود. Sprint Backlog یک برنامه با جزئیاتی کافی است که تغییرات در جریان در آن توسط اسکرام روزانه قابل مشاهده است.
محصول قابل تحویل، مجموع تمام بکلاگهای آیتمهای پروژه بوده که در طول یک اسپرینت کامل شده و شامل مقدار دست یافتههای تمام اسپرینتهای قبلی خواهدبود. در انتهای یک اسپرینت، دست یافته یا محصول قابل تحویل جدیدی باید انجام شود. یک محصول قابل تحویل قابل آزمودن بوده و یک کار “انجام شده”ای است که در انتهای اسپرینت با مشاهده و تجربه همراه خواهد بود.
کل هدف اسکرام دست یافتن به یک محصول قابل تحویل بوده که به طور کامل “انجامشده” باشد. تمام افراد مرتبط با پروژه باید درک کنند که منظور از “انجام شده” چیست. اعضای پروژه باید درک مشترک و شفافی از تکمیل کار داشته باشند.
منبع: Scrum.org